Het is rond het middaguur op een doordeweekse dag en ik word wakker gebeld door de charmante postbode. Meteen voel ik me betrapt! Als door een wesp gestoken trek ik wat aan en gooi ik een plens water in mijn gezicht. Ik oefen mijn stem alsof ik al uren gebabbeld heb gedurende belangrijke en interessante telefoongesprekken en dribbel zo fit mogelijk de trap af naar beneden. Met mijn allerwakkerst ogen en mijn liefste glimlach om mijn mond gevouwen open ik de voordeur. ‘Goedemorgen!’ Acteer ik op mijn best. ‘Oh, het is al goedemíddag’, kir ik er quasi-verbaasd achteraan. ‘Time flies, vind je niet?’

Ogenschijnlijke luiheid

Alsof het die beste man ene reet zou kunnen schelen waarom ik op dit uur nog in mijn mandje lig??? Waarom voel ik dan toch het schaamrood naar mijn kaken vloeien bij deze wildvreemde meneer? Omdat hij aan het werk is en ik niet! Ik schaam mij dus voor mijn ogenschijnlijke luiheid of onbekwaamheid. Ik schaam mij ervoor hoe ik denk dat die ander mij ziet. Dat gaat toch veel te ver? Ik weet waarom ik in bed lig. Ik weet dat ik nog nooit zo hard gewerkt heb als de afgelopen jaren. Wat een rat-race.

Trouw aan zichzelf

De laatste tijd zijn er mensen in mijn leven gekomen die met schaamteloze woorden en daden het rood regelmatig op mijn konen doen verschijnen. Dat doen ze uit ongenuanceerde eerlijkheid en volledige oprechtheid. Ik geniet en leer van die fuck-it mentaliteit. Zij zijn trouw aan zichzelf en staan voor hun actie en hun eigen overtuiging. Ze vinden zichzelf geweldig en interessant en daarom zíjn ze dat ook. Dit geeft me te denken over mezelf en het waarom ik mij niet helemaal durf te laten zien en te laten gaan.

Niemand uitleg verschuldigd

Ik ben tot de conclusie gekomen helemaal niemand uitleg verschuldigd te zijn zolang ik mijn deadlines haal en afspraken en verplichtingen nakom. Met opgeheven hoofd en kin in de lucht gooi ik mijn haar weer los, mijn peignoir op de grond en duik ik  nogmaals terug in mijn heerlijke, nog warme, mandje. Gewoon op een doordeweekse dag en geheel schaamteloos!